Αφιέρωμα στο Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου

Το φετινό καλοκαίρι το μεγάλο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου που διοργανώνεται κάθε χρόνο δεν θα ακολουθήσει την γνωστή πεπατημένη . Η πανδημία ανάγκασε την καλλιτεχνική διευθύντρια, Κατερίνα Ευαγγελάτου, να αναπροσαρμόσει το πλούσιο πολιτιστικό πρόγραμμα που σχεδίαζε ήδη από το χειμώνα , έτσι ώστε να διατηρήσει τη δυναμική του παρουσία, αλλά όχι να ακυρωθεί εντελώς, όπως περίμενε αρκετός κόσμος. Και ενώ, ο αρχικός σχεδιασμός του προγράμματος, στόχευε στη διοργάνωση πάνω από 70 εκδηλώσεων με τη συμμετοχή 14 χωρών, περιορίστηκε στις 17 ελληνικές παραγωγές μουσικής, θεάτρου και όπερας.
Με αφετηρία την αρχαιότητα, το μεγάλο θέατρο της Επιδαύρου, αποτελούσε έναν από τους μεγαλύτερους πολιτιστικούς χώρους έλξης, συγκεντρώνοντας τα πλήθη για τη θέαση των δραματικών αγώνων που διοργανώνονταν προς τιμήν του Ασκληπιού. Ο ιστορικός Παυσανίας αναφέρει, ότι χτίστηκε το 340 π.Χ. από τον αρχιτέκτονα Πολύκλειτο και σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, πρόκειται για το πιο καλά διατηρημένο αισθητικά αρχαίο θέατρο, χωρητικότητας 13.000 θέσεων, ενώ φημίζεται για την τέλεια ακουστική του. Οι πρώτες ανασκαφές έγιναν το 1881, με επικεφαλή τον αρχαιολόγο Παναγιώτη Καββαδία, ο οποίος αφιερώθηκε στο μεγάλο αρχαιολογικό εγχείρημα μέχρι το θάνατό του.
Όσον αφορά τη διεξαγωγή των παραστάσεων, στη σύγχρονη εποχή, το πρώτο μεγάλο έργο που φιλοξένησε η σκηνή της αρχαίας Επιδαύρου, ήταν η τραγωδία Ηλέκτρα του Σοφοκλή, το 1938, με πρωταγωνίστριες τις εμβληματικές Κατίνα Παξινού και Ελένη Παπαδάκη σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ροντήρη. Και ενώ μπορεί σήμερα μια πανδημία, να μείωσε τις παραστάσεις στην Επίδαυρο, όπως ανέφερα στην αρχή, ο σαρωτικός Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τις σταμάτησε οριστικά και αμετάκλητα. Μεταπολεμικά, οι παραστάσεις ξεκίνησαν με αφορμή την αρχή του Φεστιβάλ Επιδαύρου στις 19 Ιουνίου 1955, με την Εκάβη του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή. Έκτοτε, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους πολιτιστικούς θεσμούς, ο οποίος φιλοξενεί έναν μεγάλο αριθμό παραστάσεων με γνωστούς έλληνες και ξένους συντελεστές. Κάποιες από αυτές έχουν αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές προσελκύοντας ακόμα περισσότερο κόσμο, όμως δεν έχουν λείψει και οι αποτυχίες καθώς και εσωτερικές διενέξεις που έχουν τραβήξει το ενδιαφέρον των δημοσιογράφων.
Το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου αποτελεί ένα κόσμημα της πολιτιστικής μας κληρονομίας, το οποίο οικοδομήθηκε με κύριο σκοπό την συγκέντρωση του κόσμου συνδυάζοντας με απόλυτη επιτυχία το τρίπτυχο εκπαίδευση, θρησκεία και πολιτική κριτική. Με το πέρασμα των χρόνων το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου ή αλλιώς Ελληνικό Φεστιβάλ συνεχίζει με μεγάλη επιτυχία να κρατάει ζωντανή την φλόγα των καλλιτεχνικών δρώμενων της χώρας του θερινούς μήνες. Τι κι αν φέτος οι παραστάσεις μειώθηκαν σε μεγάλο βαθμό; Μπορούμε να παρακολουθήσουμε λίγες και ποιοτικές παραγωγές και παράλληλα να σεβαστούμε και να απολαύσουμε το θέατρο και ως αρχαιολογικό χώρο μέσω μιας απλής βόλτας. Ίσως αυτό φέτος, να αποτελέσει μια αφορμή, να επανεξετάσουμε και να εκτιμήσουμε ουσιαστικά όσα είχαμε μέχρι στιγμής δεδομένα. Και σίγουρα δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο όταν κάποιος επιστρέφει στις ρίζες των προγόνων του αρχαίου δράματος.