Η στάση του καλλιτεχνικού χώρου απέναντι στο γενικό lock down
Ήδη από την αρχαιότητα, η δραματουργία ήταν συνυφασμένη με τον ελληνικό πολιτισμό αποτελώντας σημαντικό κομμάτι της δημόσιας κοινωνικής ζωής, συνδυάζοντας επιτυχώς το τρίπτυχο εκπαίδευση, θρησκεία και πολιτική κριτική. Με το πέρασμα του χρόνου, και με την προσφορά αρκετών δραματουργών, το θέατρο και όλες οι μορφές του παραμένουν διαχρονικά αγαπημένο θέαμα για το ευρύτερο κοινό. Βέβαια, σε εποχές κρίσης η τέχνη μπορεί να αποτελέσει φάρος ελπίδας και να τέρψει την δίψα του ανθρώπου για μάθηση. Τι γίνεται όμως, όταν ένα σημαντικό κέντρο πολιτισμού σταματά να υπάρχει, όταν σημαντικότερα γεγονότα όπως ένας πόλεμος ή στην παρούσα φάση, μια πανδημία, απαγορεύουν στον άνθρωπο την διασκεδάσει.
Η πρώτη φορά που η χώρα κήρυξε γενικό lockdown,ήταν το 1931, επί Ελευθερίου Βενιζέλου. Όπως και τώρα ξεκίνησε ως μια απλή γρίπη, η οποία εξελίχθηκε σε πανδημία, προσβάλλοντας τον πρωθυπουργό και το υπουργικό συμβούλιο της εποχής. Η κυβέρνηση έλαβε δραστικά μέτρα για να μειώσει την εξάπλωση και ως εκ τούτου, έβαλαν αμέσως λουκέτο σε θέατρα, κινηματογράφους και σε χώρους συναθροίσεων πολλών ατόμων. Αντίθετα με σήμερα, η συγκεκριμένη καραντίνα δεν άντεξε παραπάνω από δέκα μέρες, ο λαός κατάφερε έπειτα από πολλές πιέσεις την επαναλειτουργία όλων των κλειστών χώρων, έτσι ώστε η ζωή να συνεχίσει τη φυσιολογική ροή της.
Όπως είχα αναφέρει και παλιότερα τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον φυσικό χώρο που διεξάγονται πολιτιστικές δραστηριότητες. Ευτυχώς, στη σύγχρονη εποχή, το πάντρεμα τέχνη και τεχνολογία κατάφεραν να απασχολήσουν μεγάλη μερίδα των ανθρώπων στο διάστημα της καραντίνας. Αυτή η πράξη μπορεί να ήταν ιδιαίτερα σημαντική, παρόλα αυτά, αποτέλεσε μεγάλο πλήγμα στον καλλιτεχνικό χώρο, όπως και σε πολλές επιχειρήσεις της χώρας. Κι όμως ενώ ο χώρος της τέχνης, έχει δεχτεί πολλά πλήγματα από την αρχή της οικονομικής κρίσης του 2009, οι θίασοι δεν έπαψαν να λειτουργούν, μέχρι πρότινος. Ακόμη και το 1941 οι παραστάσεις του Εθνικού μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο του Παλλάς όπου διέθεταν καταφύγιο σε περίπτωση έκτακτου αεροπορικού συναγερμού για την προστασία των θεατών.
Οι απολυμάνσεις αποδείχτηκαν ανεπαρκείς με αποτέλεσμα οι αρμόδιοι υπεύθυνοι να ακούσουν τις οδηγίες του Υπουργείου Πολιτικής Προστασίας για τον ευρύτερο κοινό καλό. Παρόλο που χάθηκε μια σημαντική χρονιά, με προγραμματισμένες παραγωγές στον αέρα, το διάστημα της ανασυγκρότησης, κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι μεγάλο. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος και Ακροάματος(ΠΟΘΑ) ζήτησε την άμεση στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού, για τους εργαζόμενους στον χώρο του θεάματος.
«Οι εργαζόμενοι αυτοί υπό οιοδήποτε νομικό μανδύα και αν παρέχουν την εργασία τους, είναι πασίδηλο ότι έχουν πληγεί οικονομικά από την αναστολή κάθε πολιτιστικής δραστηριότητας την περίοδο αυτή, λόγω των μέτρων και των συνθηκών που επιβλήθηκαν, εξ αιτίας της πανδημίας του CoVid-19» Αναφέρουν στο αίτημα τους που αναρτήθηκε στο επίσημο site της ΠΟΘΑ στις 21 Απριλίου.
Συνεπώς βλέπουμε, ότι η κυβέρνηση δεν έχει μόνο να αντιμετωπίσει το θέμα της επιδημίας, αλλά ιδιαίτερα κρίσιμη είναι και η επόμενη ημέρα. Η σταδιακή άρση των μέτρων για επιστροφή στην κανονικότητα είναι κοντά, με αρκετούς να ετοιμάζονται σταδιακά για μια φυσιολογική ζωή. Βέβαια, δεν γνωρίζουμε, πόσο φυσιολογική θα υπάρξει η συνάθροιση σε πολιτιστικούς χώρους, με τον κίνδυνο της μετάδοσης του ιού να πλανάται στον αέρα και τον κλάδο της ψυχαγωγίας να αργοπεθαίνει. Ευελπιστούμε οι υφιστάμενοι να μείνουν πιστοί στο λατινικό ρητό, Res non Verba.
Σίσσυ Λάλλου